En toen liep mijn emmer over...

Laat je blog geen klaagmuur worden, zegt Lilith in haar "Blogboek". Ik weet het en dat is niet de bedoeling. Maar in mijn manifesto schreef ik dat schrijven volgens mij de beste therapie is, dus gooi ik het er toch maar allemaal uit. Ik weet niet van waar het allemaal in eens komt. De eerste opdracht van de #boostyourpositivity viel me zwaarder dan ik had verwacht en sinds ik gisteren op de publish-knop duwde, zit ik wat in de put.

De bloemetjes denken er hetzelfde over dan ik.
Tot enkele weken geleden, had ik het gevoel dat ik het eindelijk allemaal voor elkaar had. Ik had het evenwicht tussen mijn job en mijn werk gevonden. Ik blogde op vaste dagen, had nieuwe items en rubrieken, mijn weekplanner en to do-boekje zorgde voor rust in mijn hoofd, op zondag werd er steevast opgeruimd en gekuist, ... Ik naaide wel wat minder dan ik zou willen, maar er waren genoeg andere dingen die ik wel kon doen zonder dat ik het gevoel had dat mijn job er onder leed. Ik voelde me beter in mijn vel en was veel rustiger. Maar het nieuwe semester nam een chaotische start. Onze zorgcoördinator was een maand uit en er werd afgesproken dat ik haar een maand halftijds zou vervangen en halftijds in de klassen zou blijven ondersteunen ondertussen. Ik zat zowat elke avond tot 22u te werken omdat ik eigenlijk 2 voltijdse jobs combineerde en er maar halftijds tijd voor kreeg. Maar ik vond het niet zo erg, want het was maar voor een maand. Daarna zou de rust terugkeren.

Maar zoals dat gaat in het onderwijs keerde de rust niet terug. De zorgcoördinator diende haar ontslag in en van de ene op de andere dag was ik voltijds zorgcoördinator. Gedaan met bij die lieverdjes in de klas te staan. Weg structuur, weg planning. Ik hield mezelf voor dat het me wel zou lukken. Ik wist hier toch dingen over? Het past toch bij wat ik had gestudeerd? Het zou me wel lukken. Dus ik nam de problemen aan zoals ze kwamen en probeerde alles zo goed mogelijk op te lossen op mijn eigen manier. Ik probeer te voldoen aan de verwachtingen van iedereen, inclusief die van mezelf. Ik probeerde mijn job en mijn werk perfect te doen. En deze ochtend besefte ik plots dat ik weer maar eens te veel van mezelf eis.

Ik ging normaal vandaag workshoppen bij Hilde@home. Een workshop waar ik echt zin in had. Een workshop waar het vriendje vorige week nog mee zat te lachen. Naaiworkshops dat kon hij begrijpen, maar het maken van lampenkappen zorgde bij hem voor hilariteit. Toen deze ochtend mijn wekker afliep, overviel me echter een gevoel van paniek. Pijn op de borst en geen adem meer. Want ik had nog zo veel te doen. Er was nog zoveel werk dat ik had laten liggen en ik zou eventjes een namiddagje plezier gaan maken? Dat kon toch niet? Dan hoorde ik plots een bliepje op mijn gsm. Mijn mail-account van school. En dat was de druppel. Tranen alom. Ik wou gewoon het laken over mijn hoofd trekken en een hele dag in bed blijven. Het vriendje was kwaad. Werken is voor tijdens de werkuren en thuis doe je wat je wilt. Hoe vaak ik hem ook al probeerde uit te leggen dat die regel voor het onderwijs niet geldt, hij blijft bij zijn mening. Dus werd ik boos op hem.

Eens wat gekalmeerd, vroeg hij wat er eigenlijk echt scheelde. En ja, wat was er nu eigenlijk? Plots besefte ik dat er de laatste weken zoveel op me afkwam, dat ik alle overzicht was kwijtgeraakt en me niet echt kon focussen. Ik werkte enkel aan de oppervlakte en niet aan de kern. Ik had nood aan overzicht en rust. Dus cancelde ik de workshop, waarvoor mijn excuses Hilde. En ik begon met thuis voor overzicht te zorgden. Die overvolle wasmand werd eindelijk opgeplooid, de lakens op het bed na meer dan een maand ververst, de badhandoeken in de was gestopt, mijn rommelhoek waarvoor ik al weken geleden opbergboxen kocht werd opgeruimd, al mijn schoolmateriaal verzameld, ... Ik kan weer ademhalen. 

Wat school betreft, ga ik morgen aan de slag om een overzicht te maken voor de rest van dit jaar. Er moet heel wat worden aangepakt, maar ik ga mijn best doen om realistische doelen te stellen. En ik ga dat vooral doen op mijn manier. Want ik ben mijn voorganger niet en mijn voorganger is mij niet. Ik ga op gepaste momenten leren afblokken en nee zeggen, zodat het me ook niet te veel wordt. Ik zal dingen voor mezelf blijven doen. Er zal op mails geantwoord worden, maar niet 24/7. Ik zal het op mijn eigen manier doen en als die niet in de smaak valt, zal er begin volgend schooljaar wel iemand anders klaarstaan om het over te nemen. Want zo is dat in het onderwijs. Ik maak me daar geen illusies over. Werkzekerheid en onderwijs zijn twee begrippen die niet bij elkaar passen.

Ik hoop dat ik hiermee niemand op de tenen trap, maar het moest er uit. Het is denk ik een van de meest chaotische, onsamenhangende teksten die ik hier heb gepubliceerd waarvoor mijn excuses. Het heeft wel zijn effect gehad: mijn emmer is terug leeg ;)

Liefs,
Miss Pixie

Reacties

  1. Ik klikte door omdat de titel beschreef wat ik net meemaak. Ik kreeg overal advies om even op de rem te staan en ben nu een maand thuis. Ik sliep al uren weg.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb de afgelopen week ook enkel gewerkt en geslapen. Nog een weekje doorbijten en dan heb ik een week vakantie. Ik hoop dat ik daarna er terug tegenaan kan.
      Veel succes en geniet van de rust.
      Liefs,
      Miss Pixie

      Verwijderen
  2. Lieve Miss Pixie,

    Wat een ontroerend verhaal zeg...
    Hopelijk kan de rust snel terugkeren voor je ...
    Doe vooral wat je hart zegt dat je echt wil doen ... Doe geen verplichtingen, doe waar jij je goed bij voelt Miss Pixie...
    Ik hoop uit de grond van mijn hart dat je binnenkort terug met de vreugde in het leven staat, zoals we je kennen!
    En als je 't nodig vind, neem een beetje tijd voor jezelf, gun jezelf die tijd ook.. Zodat je weer met positivisme in het leven kan staan!
    Het komt goed lieve Miss Pixie!

    Dikke knuffel!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel Marieke voor de lieve woorden. Dat doet deugd. Zoals ik al zei tegen Emma en Mona: ik heb bijna een week vakantie en ik hoop dat dat genoeg is om te recupereren.
      Liefs,
      Miss Pixie

      Verwijderen
  3. Hoi,ik leef met je mee,het onbegrip,het zo goed willen doen,je zelf aan te veel eisen vast leggen...jammer da er een leuke workshop aan moest geloven maar af en toe moet je op de rem staan,hé!Hopelijk komt het tot een goed einde tot aan de grote vakantie en inderdaad als het niet goed genoeg is voor je school/directeur dan zoekt hij maar een andere,hé!Laat je niet doen want eer je het weet loopt je emmer op nieuw over en ben je er niet zo snel van hersteld.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel voor de steun.
      Altijd fijn om te horen dat er mensen zijn die je begrijpen ;)
      Ik heb bijna een week krokusvakantie en ga die gebruiken om uit te rusten.
      Liefs,
      Miss Pixie

      Verwijderen
    2. Dan maak maar geen plannen voor die vakantie en de wekker geef je ook maar verlof.

      Verwijderen
    3. Die wekker én mijn wifi op de gsm gaan ook een weekje op vakantie dan ;)

      Verwijderen
  4. Goed van je dat je op tijd aan de alarmbel trok en veel succes met het vinden en houden van het overzicht!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Eén dag per keer. Probeer te zoeken hoe je je werk kan loslaten. Toen ik ook thuis bereikbaar moest zijn voor mijn werk nam ik "namiddagen", drie of vier uur waar ik mijn gsm uitzette. Ik vertelde dat vooraf op het werk en ze wisten dan dat ik de problemen moesten wachten tot na X uur. Brandjes kunnen geblust worden na 3 ook. Tegen mezelf zei ik dan dat ik dat nodig had: GEEN WERK. Tijdens die uurtjes lag ik in de zetel of kuiste ik, whatever, maar die waren van mij en mij alleen.

    Hou je goed!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankje voor de de tip Romina.
      Ik ga er eens over nadenken op welke manier ik dit zou kunnen toepassen.

      Verwijderen
  6. ach het is zo herkenbaar, maar je doet het goed, pakt het met beide handen aan!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heel herkenbaar! Ik zat er afgelopen week ook even door. Ik moet dringend terug een notitieboekje op mijn nachtkastje leggen voor als ik weer to do-lijstjes aan het maken ben. Dat helpt om mijn hoofd leegte maken. Ben vandaag met mijn zoontje naardechiro gefietst en heb daar een uurtje staan babbelen. Heeft mij ook deugd gedaan! 'T zijn soms kleine dingen die kunnen helpen. Succes! Nog 5 werkdagen! Aftellen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel Annejan.
      Ondertussen nog maar 4 werkdagen te gaan :)

      Verwijderen
  8. Ik had net dezelfde post kunnen schrijven... Hier ook uren overgenomen van collega en enkel nog voor school bezig geweest. Ook de vakantie wordt weer voorbereiden en verbeteren. Dan nog maar eens horen dat we toch zoveel vakantie hebben, kan mij in tranen doen uitbarsten...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik reageer daar niet meer op als mensen iets zeggen over mijn "luxe"-job. Ik zeg hen dan enkel dat zij ook in het onderwijs hadden kunnen gaan als ze het dan toch zo een mooie sector vinden. Meestal geen reactie meer dan.
      Er wordt echt onderschat hoe werken in het onderwijs echt is.

      Aftellen naar de vakantie dan maar ;)

      Verwijderen
  9. Hoe de moed erin.Ik vond je vorig blogpost heel moedig om dat allemaal zo opteschrijven.
    Geef jezelf ook de tijd om het te verwerken.Verder kan je aftellen nog bijna 4 dagen en dan heb je vakantie.
    Rust veel uit en doe vooral dingen die je echt leuk vind.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel Patricia.
      Ik vind de reacties op deze en de vorige post echt ontroerend. Het doet me echt deugd.
      Er staat hier voorlopig vooral rust ingepland voor de vakantie ;)

      Verwijderen
  10. Ik ken het gevoel helemaal. Ik heb ook een jaartje in het onderwijs gestaan (gaat nu niet meer owv gezondheidsredenen). En soms was het mij ook wel eens te veel, een directrice die belde op de eerste dag van een vakantie etc... Daar kon ik ook lastig om worden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, smsen en mails om 6u 's ochtends of telefoontjes na school zijn me ook niet vreemd.
      Het onderwijs is echt een harde wereld die zwaar onderschat wordt.
      Hoop dat je snel in een andere job hebt die niet zo veeleisend is :)

      Liefs,
      Miss Pixie

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire berichten